Peter Van Eyck

Peter Van Eyck (Leuven °1956) is gefascineerd door de verstedelijkte mens en de wijze waarop hij zich een weg baant door zijn bestaan. Hierbij staat het individuele parcours centraal. De immense keuze aan beweegrichtingen leidt echter tot wat men noemt de paradox van de vrijheid. Met semi-industriële productietechnieken zoals het lasersnijden en het spuiten met autolakken koppelt hij zijn persoonlijke visie over deze existentiële zoektocht aan een geestige, en tegelijk strakke beeldtaal. Imaginaire wandeltochten en andere grillige trajecten worden als rally’s opgevat en uitgewerkt in de typische bolleke pijl pictogramstijl. Uitgestippelde routes, die de wandelaar-piloot wegwijs maken of soms tot wanhoop brengen vinden hun neerslag in allerhande roadbooks, gelakte azulejo’s (tegels), geëmailleerde panelen en stalen tegelwanden met daaruit honderden pijlen uitgesneden. Van Eyck’s vroege werken rond waarneming, met als weerkerend thema de rechte lijn sluiten hierbij aan. De frontaal in de muur geplante staven en gelakte spaghetti, de seismografische auto- en vliegtuigtekeningen en de uitgezaagde citytrajecten illustreren zijn onstilbaar verlangen naar die juiste, perfecte lijn. Tegelijk beklemtonen zij de ongrijpbaarheid ervan.
Van Eyck houdt ervan zijn onderwerpen te ontrafelen en aan strenge herleiding te onderwerpen. Deze deconstructiedrang leidt tot neutrale, nevenschikkende ordeningen die hij steevast presenteert als staalkaarten van kleuren of materialen. Anderzijds wil hij door het repertoriëren van de kleuren die ons omringen en ze te vergelijken met die van industriële staalkaarten, de vanzelfsprekendheid ervan ter discussie stellen. De oplossing voor de problematische communicatie over de kleuren vindt Van Eyck in de vertaling naar het industriële kleurenpalet. Voor hem krijgt een kleur pas haar volle betekenis in de context van de automobielwereld omdat die over het rijkste repertorium van kleurnamen beschikt. Daarom verbindt de kunstenaar elke kleur die zijn pad kruist met haar overeenkomstige kleurnaam, automerk, kleurcode en productiejaar. Zo klopt hij met slagstempels kleurnamen in chassisplaatjes en construeert hiermee monochrome kleurvlakken, maar ook grote zeemassa’s en impressies van heel slecht weer. Door het perforeren van postkaarten waarbij hij de kleuren vervangt door kleurnamen van auto’s geeft hij zijn favoriete schilderijen een nieuwe lezing.